‘Diversiteit is uitgenodigd worden voor het feestje, inclusie is gevraagd worden om samen te dansen’.
Kwadraet werkt met verschillende organisaties en verenigingen aan inclusief vrijwilligerswerk. We onderzoeken, experimenteren en leren, voornamelijk in projecten in Gent en Mechelen.
We werken samen met het Vrijwilligerspunt Gent in een pilootproject voor 10 verschillende werkingen om hen te ondersteunen in het inclusiever worden. Van Autodelen tot De Koer. De uitdagingen liggen overal anders. Deelnemers uit de doelgroep laten doorgroeien als vrijwilliger. Meer betrokkenheid van de buurt. Samenwerken met andere organisaties. Meer bottom up denken en de werking uitbouwen vanuit de talenten en ervaringen van vrijwilligers. Of meer vertellen wat je al doet en waarom je het doet. Want dan doe je er vanzelf nog meer van.
In Mechelen starten we intussen ook met het traject ‘Hartelijk welkom in Mechelen’ in verschillende ouderverenigingen. Daar is de uitgangsvraag ‘wat kan je nog meer doen om ervoor te zorgen dat meer mensen zich in jullie werking thuis voelen?’ Zo hopen ze de eenzaamheid tegen te gaan. Wat deze verenigingen voor mensen kunnen betekenen is goud waard. Al is de wereld wel veranderd, niet alleen door corona. Hoe kunnen ze meegaan met de tijd zonder hun kern te verliezen of te verzuipen in het werk? Niet gemakkelijk. Dit traject biedt hen de kans om iets nieuws uit te proberen. En tegelijk het oude te bewaren.
Wat hebben we nu al geleerd?
We willen leren uit onze ervaringen en hetgeen we leren ook vertellen aan anderen. Daarom hebben we onszelf wat onderzoeksruimte gegeven.
Er zijn al tools en methodieken voorhanden. Wij vonden heel wat inspiratie bij Elke Plovie en Saskia De Bruyn. Hier vind je meer info
Wat ons het meest interesseert zijn de randvoorwaarden om hiermee in de praktijk aan de slag te gaan. We delen hieronder 3 voorlopige conclusies:
Draagvlak. Je hebt speelruimte nodig om met inclusie bezig te kunnen zijn, dat hoeft niet veel te zijn, maar vooral niet te weinig. Personeelsverloop, geen steun van collega’s, directie of raad van bestuur, teveel werk op steeds dezelfde schouders, … Soms is het gewoon niet het goede moment. Al wil je het nog zo graag. Want zonder voor jezelf te zorgen kan je niet goed zorgen voor anderen, laat staan nieuwe vrijwilligers verwelkomen. Daar waar al ruimte is blijft het de uitdaging om niet teveel hooi op de vork te nemen, maar eerder op zoek te gaan naar meer mensen. Om samen kleine stapjes te zetten. Langzaam maar zeker.
Uit het patroon stappen. Van sterk gestructureerd tot organisch, elke werking kent zijn of haar patronen. Als je wil werken aan inclusie zal je die gaandeweg ontdekken. Het kan gaan over manieren van werken: Op welke manier vergaderen jullie? Wie is er veel aan het woord? Maar ook over manieren van denken. Moet iedereen Nederlands kunnen? Kunnen mensen met dementie ook vrijwilligerswerk doen? Ben je bereid je eigen patronen te zien, dan kan je ze veranderen, of ze inzetten als een sterkte.
Anders kijken. De sleutelfiguren van de projecten in Gent hebben elkaar verschillende malen ontmoet om ervaringen uit te wisselen, elkaar vragen te stellen, over de muurtjes te kijken. En zo ga je vanzelf anders kijken naar jezelf en je eigen werking. Hoe fijn het is om een bestuur te hebben dat achter je staat. Dat het bij anderen ook traag gaat. Een frisse blik merkten we ook bij mensen die stage lopen in een werking, zij stellen soms erg rake vragen, brengen verse ideeën binnen. Een ding is zeker: er is voldoende verschil nodig om te bewegen in de richting van meer inclusie. In de verenigingen in Mechelen is dat de uitdaging. Anders blijft het bij mooie woorden. En hetzelfde liedje.
Al zijn alle conclusies steeds voorlopig, we willen deze na de zomer bundelen en delen met al wie interesse heeft. Wil je graag op de hoogte gehouden worden? Of ben je zelf ook aan het leren en experimenteren? Laat dan gerust van je horen en stuur een mailtje naar Marjan of Adinda.